Od końca XV w. główna rezydencja książąt Czartoryskich, po których pozostał zamek z końca XV wieku zbudowany przez ks. Michała Czartoryskiego, starostę bracławskiego. Po zagrabieniu Wołynia przez Rosję w II rozbiorze Polski (1793) przepływająca przez Klewań Stubeł wyznaczała granicę z Rosją. Część zamku przebudowano (1817) i umieszczono tu gimnazjum polskie, zamknięte (1831) przez Rosjan, którzy przenieśli je - wraz z bogatymi zbiorami - już jako gimnazjum rosyjskie do Równego. Czartoryscy sprzedali (1860) swe dobra carowi Aleksandrowi II, a w dawnym ich pałacu mieścił się później zarząd wołyńskich apanaży. W czasie I wojny światowej podczas walk austriacko-rosyjskich (1915) budynek zamku został zrujnowany. W II Rzeczypospolitej Klewań należał do powiatu rówieńskiego województwa wołyńskiego. W odrestaurowanym wówczas zamku mieściła się szkoła.

Z pierwotnego zamku dochowała się wówczas wieloboczna baszta. Przed II wojną światową obok stacji kolejowej znajdowało się największe na Wołyniu letnisko, goszczące latem kilkuset gości. Klewań liczył wówczas 1,3 tys. mieszkańców, głównie Żydów. Zamek stoi na urwisku nad Stubłem, a szczególnie malowniczo przedstawia się on od zachodu przy wjeździe do miasta szosą od strony Łucka i Ołyki. Otaczały go niegdyś fosy, przez które wiódł zwodzony most. Barokowy, trzynawowy kościół farny (1610-1630) fundacji ks. Jerzego Czartoryskiego z dwoma wieżami został odrestaurowany w 1901 roku.

Obok kościoła rokokowa kapliczka z rzeźbą św. Jana Nepomucena. Piętrowa barokowa synagoga murowana i położona obok zamku murowana cerkiew, pierwotnie unicka powstały (1777) dzięki fundacji ks. Adama Czartoryskiego. Od 1991 Klewań znajduje się na terenie obwodu rówieńskiego niepodległej Ukrainy.