Tytuły

ZAMKI W POLSCE

Forum miłośników zamków (zał. 2006)



Utwórz nowy temat Odpowiedz w temacie  [ Posty: 3 ] 
Autor Wiadomość
PostNapisane: 2006-10-19 09:06 
Offline
Ojciec Dyrektor
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 2006-02-02 15:32
Posty: 6942
Lokalizacja: Warszawa
Autor: Jan Leszek Adamczyk

Tytuł: Fortyfikacje stałe na polskim przedmurzu od połowy XV do końca XVII wieku

Image

Liczba stron: 250

Format: 21,0 x 29,7

Rodzaj oprawy: miękka, foliowana

Przedmurzem chrześcijańskiej Europy nazywano Polskę w czasach nowożytnych. Granicząc od południowego wschodu z lennikami tureckiego imperium, m.in. z Chanatem Krymskim, przez ponad dwa stulecia powstrzymywała inwazje muzułmańskich najeźdźców. Nieustanne tatarskie najazdy i wielkie tureckie wyprawy docierały do południowo-wschodnich województw ówczesnej Rzeczypospolitej (w większości są to tereny dzisiejszej Ukrainy), gdzie stawiano im zbrojny opór.

Tematem pracy są fortyfikacje stałe na obszarze historycznych województw (nazywanym w niniejszej pracy przedmurzem), które współtworzyły południowo-wschodnią granicę Rzeczypospolitej od połowy XV do końca XVII w. Budowle obronne, z których zdecydowana większość nie dotrwała do naszych czasów, rozpoznano w oparciu o przekazy źródłowe oraz dotychczasową literaturę przedmiotu. W pracy uwzględniono nie tylko fortece, ale i te budowle obronne, które służyły ochronie osadnictwa.

Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza zawiera opis historyczno-geograficzny przedmurza oraz toczonych do końca XVII w. na jego obszarze działań wojennych (rozdział I); omówienie państwowej organizacji obrony południowo-wschodnich kresów Rzeczypospolitej, opis i systematykę państwowych i prywatnych budowli fortecznych, wznoszonych od schyłku średniowiecza do końca XVII w., które odgrywały ponadlokalną rolę (rozdział II); charakterystykę specyficznych dla tego terenu fortyfikacji stałych chroniących zespoły osadnicze (rozdział III). Druga część książki ma postać naukowo opracowanego katalogu 730 miejscowości, w których były fortyfikacje stałe.

W opisywanym okresie uderza mnogość obwarowań „osadniczych”, kontrastująca z niedostatkiem dużych fortec, odgrywających rolę w regionalnym lub państwowym systemie obrony. Obraz ten w niczym nie przypomina krajobrazu Zachodniej Europy, w tym zachodniego, „habsburskiego” odcinka europejskiego przedmurza, gdzie liczne twierdze blokowały wszelkie newralgiczne węzły komunikacyjne. W Rzeczypospolitej nie doszło, głównie z przyczyn ustrojowych, do budowy systemu silnych twierdz państwowych, mimo że próby takie były podejmowane. Od drugiej połowy XVI w. wyrastają na tych terenach ogromne fortuny i to magnaci, a nie państwo budowali największe fortece, które jednak i tak były zbyt nieliczne, wręcz „ginęły” w tamtejszych ogromnych przestrzeniach. Jednak przez dwa stulecia polskie przedmurze opierało się skutecznie nieustannym najazdom, nie tracąc nic ze swego terytorium. Było to przede wszystkim zasługą polskiego wojska, złożonego głównie z jazdy, gotowego podjąć walkę z tak ruchliwym przeciwnikiem jakim byli Tatarzy. W tej specyficznej wojnie ruchowej wielekroć oparciem dla wojska były istniejące fortyfikacje.

Murowane, a znacznie częściej drewniano-ziemne dzieła obronne na przedmurzu wywodziły się z różnych tradycji tak zachodnich, jak i wschodnich, ruskich. Zwraca uwagę żywotność wywodzącego się z Włoch systemu bastejowego, bardzo tu popularnego jeszcze w XVII w. Najczęściej był to zamek zbudowany na regularnym planie z bastejami w narożach. Inną formą były wielkie fortece o grubych murach i potężnych bastejach wznoszone na nieregularnym planie na skalistych wzniesieniach. Na Podolu wykształciła się charakterystyczna dla ziem przedmurza forma bastejowego zamku z tzw. angułami, opisana przez W. Guerquina.

Od ostatniej ćwierci XVI w. coraz powszechniej wznoszono na przedmurzu fortyfikacje bastionowe, pierwotnie typu włoskiego. Bastionowe narysy zyskały też magnackie miasta-twierdze: Zamość, Brody, Stanisławów. W XVII w. wielką popularnością cieszyły się ziemne fortyfikacje bastionowe typu holenderskiego. We wschodniej części przedmurza, przyłączonej do Królestwa Polskiego po 1569 r., funkcjonowały drewniane zamki zbudowane wedle tradycji sięgającej Rusi Kijowskiej. Wyróżniały je drewniane „mury”, składające się z przęseł zwanych horodniami. Podobnie jak w średniowieczu, w czasach nowożytnych na przedmurzu powszechnie fortyfikowano wszelkie osady, miasta i siedziby feudalne, a nawet wsie. Popularna była też, znana ze średniowiecza, forma „refugium” – dzieła obronnego, które mogło służyć za schronienie dla okolicznej ludności. W przeważającej większości były to budowle drewniano-ziemne, nierzadko archaiczne, wręcz średniowieczne w formie. Najczęściej, korzystając z rozwiązań nowożytnej sztuki fortyfikacyjnej, nadawano im w miarę regularne narysy i wyposażano w ziemne basteje lub bastiony.





SPIS TREŚCI
Wstęp

Przedmiot i cel badań

Zakres terytorialny i czasowy

Wykorzystane przekazy źródłowe

Stan badań

Konstrukcja pracy

Rozdział pierwszy. Przedmurze

Opis geograficzno-historyczny ziem przedmurza

Procesy urbanizacyjne na przedmurzu

Teatr działań wojennych na przedmurzu od 2 poł. XV do końca XII w.

Najazdy Tatarów

Pierwsze konflikty zbrojne z Turcją i wyprawa na Mołdawię

Uciążliwe sąsiedztwo Chanatu Krymskiego

Kozaczyzna

Wojny z Turcją 1617-1621

Powstania kozackie

Przystąpienie do wojny Rosji i podział Ukrainy

Wojny z Turcją 1672-1699

Uwagi na marginesie rozdziału

Rozdział drugi. Fortyfikacje przedmurza w regionalnym i państwowym systemie obrony

Organizacja obrony kresów południowo-wschodnich Rzeczypospolitej w systemie obrony państwa

Obrona przedmurza w piśmiennictwie wojskowym

Fortyfikacje stałe na przedmurzu w systemie obrony państwa

System wieżowy i basztowy

System bastejowy

System bastionowy

Drewniane „mury” zamków przekazanych Koronie przez Litwę po 1569 r.

Rozdział trzeci. Fortyfikacje stałe służące obronie osadnictwa

Refugium

Zameczki i dwory obronne

Wykorzystanie przeszkód wodnych

Wykorzystanie obwałowań średniowiecznych „horodyszczy”

Materiały używane do budowy umocnień

Budowle ziemne

Konstrukcje drewniane

Zakończenie

Fortyfikacje stałe na przedmurzu – Katalog
Województwa: ruskie, bełskie, podolskie, bracławskie i kijowskie

Literatura przedmiotu

Fortyfikacje stałe na polskim przedmurzu od połowy XV do końca XVII wieku
Streszczenie

Permanent Fortifications within the Polish Bulwark from the Middle
of the XV Century till the end of XVII Century
Summary

Mapa miejscowości wymienionych w katalogu z dziełami obronnymi

http://www.allegro.pl/show_item.php?item=135198\044


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 2006-10-19 11:18 
Offline
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 2006-02-03 17:50
Posty: 1881
Lokalizacja: Łomianki-Kiełpin ex. W-wa
Lukasz Wrote:

Od ostatniej ćwierci XVI w. coraz powszechniej wznoszono na przedmurzu fortyfikacje bastionowe, pierwotnie typu włoskiego. Bastionowe narysy zyskały też magnackie miasta-twierdze: Zamość, Brody, Stanisławów. W XVII w. wielką popularnością cieszyły się ziemne fortyfikacje bastionowe typu holenderskiego. We wschodniej części przedmurza, przyłączonej do Królestwa Polskiego po 1569 r., funkcjonowały drewniane zamki zbudowane wedle tradycji sięgającej Rusi Kijowskiej. Wyróżniały je drewniane „mury”, składające się z przęseł zwanych horodniami. Podobnie jak w średniowieczu, w czasach nowożytnych na przedmurzu powszechnie fortyfikowano wszelkie osady, miasta i siedziby feudalne, a nawet wsie. Popularna była też, znana ze średniowiecza, forma „refugium” – dzieła obronnego, które mogło służyć za schronienie dla okolicznej ludności. W przeważającej większości były to budowle drewniano-ziemne, nierzadko archaiczne, wręcz średniowieczne w formie. Najczęściej, korzystając z rozwiązań nowożytnej sztuki fortyfikacyjnej, nadawano im w miarę regularne narysy i wyposażano w ziemne basteje lub bastiony.


Np. Brańsk i Goniądz na Podlasiu. Nadal niewiele to jednak wyjaśnia w kwestii tego, co to dokładnie było i czy ma to coś wspólnego z zamkiem.

_________________
Nie działa: http://www.panoramio.com/user/2010046
Nie działa: www.zamki-mazowsza.turystyka.net
I wszystko co robiłem w temacie zamków od 1997 znikło z sieci.


Góra
 Zobacz profil  
 
 Tytuł:
PostNapisane: 2006-10-27 19:33 
Offline
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 2006-02-03 17:50
Posty: 1881
Lokalizacja: Łomianki-Kiełpin ex. W-wa
http://www.sprawynauki.waw.pl/?section= ... rt_id=1724

Wrote:

Europejski Orient
Jan Leszek Adamczyk 2005-06-17

Na Politechnice Świętokrzyskiej z inicjatywy i pod kierownictwem zmarłego w 2001 r. prof. Tadeusza Polaka prowadzono interesujące studia nad architekturą obronną kresów wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, które warte są kontynuacji.

Zespół złożony z pracowników kierowanej przez niego Katedry Architektury i Ochrony Budowli Zabytkowych Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach prowadził badania w ramach dwóch projektów badawczych finansowanych przez Komitet Badań Naukowych. Przedmiotem pierwszego z nich, zrealizowanego w latach 1993-1996, były głównie zamki. Jego efektem zaś jest, m. in. opublikowana w 1997 r. książka autorstwa T. Polaka „Zamki na kresach”. Drugi projekt badawczy, zrealizowany w latach 1999-2002, (w którym uczestniczył, m.in. niżej podpisany) dotyczył ufortyfikowanych miast. Wyniki badań nad miastami obronnymi zostały przez Politechnikę Świętokrzyską opublikowane w kilku tomach. Zakres terytorialny obu projektów był podobny. Były to głównie zachodnie tereny Ukrainy, Białorusi i Litwy, które przed 1772 r., a więc przed pierwszym rozbiorem Rzeczypospolitej, znajdowały się w jej granicach.

Architektura z historią
O ile w przypadku zamków można się było skupić na zachowanych w ruinie, bądź w reliktach, zabytkach, to rozpoznanie dawnych fortyfikacji miejskich okazało się w dużym stopniu przedsięwzięciem z zakresu nauk historycznych. Począwszy od końca XVIII w. zaczęto rozbierać umocnienia miast, m.in. po to, by uzyskać przestrzeń dla ich rozwoju. Głównym źródłem informacji o ich byłym istnieniu stały się przekazy źródłowe, takie jak lustracje królewszczyzn, inwentarze, relacje podróżników, itp., a także literatura przedmiotu. W rozpoznaniu tematu szczególne przydatne okazały się źródła kartograficzne, które zostały pozyskane drogą kwerend w polskich, ukraińskich, rosyjskich i austriackich zbiorach. W ten sposób rozpoznanych zostało 382 miast i osad o charakterze miejskim, w których funkcjonowały budowle obronne. Następnie, uczestnicy zespołu zlustrowali drogą objazdów in situ 147 miejscowości, wytypowanych wcześniej na podstawie rozpoznania historycznego, dokumentując rysunkami i fotografiami zachowane (niestety nielicznie) zabytki i relikty obwodów warownych. Pozwoliło to na sformułowanie wniosków i postulatów dalszych, szczegółowych badań terenowych, a także na wskazanie potrzeb konserwatorskich. Należy tu również podkreślić, że badania prowadzone były przy wydatnej współpracy ze służbami konserwatorskimi Białorusi i zachodniej Ukrainy.

Fortyfikacje zachowane i nieistniejące
Niejako pokłosiem opisanego projektu badawczego jest opublikowana przez Politechnikę Świętokrzyską w końcu 2004 r. praca „Fortyfikacje stałe na polskim przedmurzu od połowy XV do końca XVII wieku” autorstwa piszącego te słowa. W tym przypadku, przedmiotem pracy są wszystkie budowle obronne, które funkcjonowały na obszarze historycznych województw współtworzących południowo-wschodnią granicę dawnej Rzeczypospolitej (dawne województwa: ruskie, podolskie, bracławskie i kijowskie).
Profesor Polak snuł plany dalszych projektów badawczych związanych z zabytkami budownictwa obronnego na dawnych kresach wschodnich Rzeczypospolitej. W ich realizacji z Jego udziałem przeszkodziła nagła choroba i rychła śmierć. Szczególnie wart uwagi jest pomysł Profesora przebadania ufortyfikowanych obiektów sakralnych, dość licznie na tych terenach zachowanych. Burzliwy i wyjątkowo krwawy teatr działań wojennych na wschodnich terenach dawnej Rzeczypospolitej wpływał na powszechny zwyczaj fortyfikowania wszelkiego osadnictwa. Prof. Janusz Bogdanowski w wydanej w 1996 r. syntezie przeobrażeń fortyfikacji stałych na ziemiach historycznej Polski, zwraca uwagę na wyłaniającą się z przekazów źródłowych mnogość budowli obronnych, zwłaszcza na południowo-wschodnich terenach dawnej Rzeczypospolitej. Znamienna jest poczyniona przezeń w następnym zdaniu uwaga: obraz ten pozostaje ciągle nieuchwytny, w dziejach zaś naszej sztuki obronnej stanowi nie napisaną kartę, prócz monografii niewielu znanych, znakomitych bastionowych fortyfikacji.

Miasta nie do zdobycia
Miasta-twierdze o bastionowym narysie umocnień, takie jak choćby Zamość, Brody, Stanisławów budowali magnaci. Z ich funduszy fortyfikowane były na nowo miasta już istniejące, np. Brzeżany, czy litewski Słuck. Królewskie twierdze, jak choćby Kamieniec Podolski, Biała Cerkiew czy białoruski Mohylew były zbyt nieliczne, by stworzyć system państwowych fortec na wzór tych, które powstały w XVII w. w krajach zachodnioeuropejskich. Sytuacja ta odzwierciedlała realia ustrojowe dawnej Rzeczypospolitej. Ale nawet prywatne fortece, mimo, że stosunkowo liczniejsze, „giną” w ogromnych przestrzeniach kresów wschodnich. Powszechne było natomiast fortyfikowanie wszelkich osad, miast, siedzib feudalnych, a nawet wsi. Popularna była też forma „refugium” – dzieła obronnego, które mogło służyć za schronienie dla okolicznej ludności. Murowane, a znacznie częściej drewniano - ziemne dzieła obronne wywodziły się z różnych tradycji, tak zachodnich jak i wschodnich, ruskich. Na terenie dawnej Litwy funkcjonowały np. w XVI w. drewniane fortece zbudowane wedle tradycji sięgającej wczesnośredniowiecznej Rusi Kijowskiej. Wyróżniały je drewniane „mury”, składające się z tzw. horodni. Uzyskanie pełnego obrazu tego bogactwa form wciąż wymaga dalszych badań terenowych, inwentaryzacji pomiarowych, badań archeologicznych i architektonicznych.

Dr Jan L. Adamczyk jest pracownikiem naukowym Katedry Architektury i Ochrony Budowli Zabytkowych Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach.

_________________
Nie działa: http://www.panoramio.com/user/2010046
Nie działa: www.zamki-mazowsza.turystyka.net
I wszystko co robiłem w temacie zamków od 1997 znikło z sieci.


Góra
 Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy temat Odpowiedz w temacie  [ Posty: 3 ] 


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 201 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
cron
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
Translated by phpBB3.PL