Na stronie 35 można przeczytać artykuł o prostokątnej ceglanej wieży z XIII wieku:
http://muzeum-zamojskie.pl/wp-pdf/archeologia.pdf
Fragment:
Wrote:
Na podstawie rezultatów odkrywek archeologicznych można stwierdzić, że pozostałości prostokątnej budowli posiadają zewnętrzne rozmiary 7,4 x 9,3 m i szerokość ścian 1,5 – 1,7 m. Maksymalna zarejestrowana wysokość zachowanych fundamentów wynosi 1,3 m. Ściany budowli są zorientowane według stron świata [str.55]
po osi wschód-zachód z nieznacznym odchyleniem. Fundament ułożony został z wielkich i średnich głazów (kamieni narzutowych), kamienia łamanego, otoczaków i żwiru. Dla umocnienia wykorzystano zaprawę
wapienną. W niektórych miejscach użyta została bezsystemowa „kładka” z brunatnej cegły, która wyrównywała fundament do pewnego poziomu i fragmenty wstawek między kamieniami. Cegła posiadała rozmiary 24-22 x 12-14 x 8,9 cm. Na jednej powierzchni z reguły widoczne są charakterystyczne podłużne bruzdy wykonane palcami. Cegła datowana jest na połowę XIII w. Skłaniamy się do hipotezy, że budowla była większa niż jednokondygnacyjna. Jedną z oznak są masywne fundamenty przy porównywalnie niewielkiej powierzchni budynku. Następnym argumentem jest nazwa „Stołp” lub „Stołpowe” – termin stołp używany był w XII-XIII w. (z rzadka używany był i później) razem z terminem wieża dla oznaczenia baszt. Trzeba również zauważyć, że w XIII
wieku na Rusi stołpami nazywano tylko wieże murowane na całej wysokości.29 Najbliższymi analogiami do takich budowli są baszty w Bieławinie i Stołpiu, które w planie zewnętrznym mają formę prostokątną.
Kamienne i ceglane baszty na pograniczu rusko-polskim w drugiej połowie XIII i pierwszej połowie XIV wieku nie były odosobnionymi, wyjątkowymi budowlami, ale tworzyły liczną grupę zabytków. Tak więc w czasie wykopalisk archeologicznych odkryto fundamenty baszty typu wołyńskiego.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
