ZAMKI W POLSCE

W XVI wieku szlachcic Filon Hulkiewicz przekazał biskupowi kijowskiemu Jakubowi Woronieckiemu, a zaczął je kolonizować biskup Józef Wereszczyński, który uczynił osadę siedzibą katolickich biskupów kijowskich, którzy uczynili z Fastowa ośrodek swojej domeny biskupiej. Biskup Wereszczyński ufundował też tutaj parafię i kościół.

W 1596 roku nowo założone miasteczko najechał Kiryk Rużyński dziedzic Pawołoczy i zrabował sprzęty kościelne. Król Zygmunt III Waza wydał w 1601 r. przywilej o nadaniu mu praw miejskich.

W 1620 roku biskup Radoszewski sprowadził tu zakon jezuitów i wybudował basztę obronną. Jezuici wkrótce wybudowali tu kościół i szkołę.

Po bitwie pod Wiedniem miasteczko było siedzibą Semena Paleja, który je ufortyfikował i stąd wyprawiał się na rabunek. W latach 1702-1704 miasteczko znajdowało się na terenie ogarniętym powstaniem Semena Paleja stłumionym przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego. Po powstaniu Paleja miasteczko znowu było wyludnione tak bardzo, że w 1714 roku mieszkała w nim 1 osoba.

Ponowne zasiedlanie rozpoczął biskup Jan Joachim Tarło, a potem biskup Samuel Ożga, który zbudował tu w 1723 r. kościół katolicki. Od XVIII wieku była to także siedziba jednego z trzech dekanatów katolickiej Diecezji Kijowskiej. W 1749 i 1750 Fastów ponownie ucierpiał, tym razem w wyniku najazdu hajdamaków, co spowodowało, że w 1751 roku stanęła tu dla ochrony chorągiew milicji wojewódzkiej.